{attack on titan} คำบอกรักจากเฮย์โจ

เรื่องนี้จะเป็นเรื่องสั้นของรีไวล์กับเอเลนนะคะ ยังไงก็เข้ามาอ่านกันเยอะๆนร้าคร้าาาา

.

.

.

.

  ห้องใต้ดินใน ปราสาทเก่าของหน่วยสำรวจ ที่ไม่มีใครใช้มานาน บัดนี้มีเรือนร่างของเด็กหนุ่มผู้หนึ่งที่กำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความฝัน และไม่มีท่าทีที่เด็กหนุ่มผู้นี้จะตื่นขึ้นมา....จนกระทั้ง!!

"โฮ้ย!!"

มีชายหนุ่มร่างเตี้ยเดินเข้ามาเขย่าตัวของเด็กหนุ่ม หวังว่าจะให้ตื่นจากห้วงแห่งความฝัน...แต่!!ก็ไม่เลย ไม่ว่า ชายหนุ่มร่างเตี้ย จะเขย่าหรือจะเรียกชื่อ เด็กหนุ่มก็ไม่มีท่าทีว่าจะตื่น เลยจนชายหนุ่มร่างเตี้ยหมดความอดทน จน!!

ตุบ

"โอ้ย!!"

ร่างของเด็กหนุ่ม ได้กลิ้งตกไปนอนอยู่กับพื้น พ้อมกับตะโกนถามออกมาด้วยสีหน้าไม่พอใจว่า

"ใครถีบ ผ...ผม"

ไม่ทันทีก็เด็กหนุ่มจะพูดจบ เด็กหนุ่มจึงพบเข้ากับ

"ฉันเป็นคนถีบแกเอง...แกจะทำไม"

"ห..หัวหน้ารีไวล์"

ใบหน้าที่เเสดงถึงความไม่พอใจค่อยๆซีดลงไปที่ละนิดๆ รีไวล์ ชื่อของชายหนุ่มร่างเตี้ยที่เด็กหนุ่มพูดขนมา ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้เด็กหนุ่มทีละนิดๆ

กลิ๊ง

เสียงปลดล็อกกุญแจดังขึ้น พร้อมกับกุญแจที่ล้วงล้นลงไปจากข้อมือบาง

"อะ...หัวหน้าจะไปใหนครับ"เด็กหนุ่มถาม เมื่อรีไวล์จับ(ลาก)ตนให้เดินตามไป

"เงียบแล้วตามมาเองเลน" รีไวล์บอกเด็กหนุ่มที่ชื่อเอเลนให้เดินตามไปเงียบไป

.

.

.

.

.

ปัง

รีไวล์ถีบประตูเสียงดังลั่น โดยไม่กลัวว่าจะลบกวนคนอื่นหรือไม่ ลมหนาว เข้ามาประทะกับใบหน้าและผิวกายของเอเลนจนเอเลนต้องโอบกอดตัวเองเพื่อบรรเทาความหนาวเหน็บ คนที่พาเอเลนออกมาไม่มีท่าทีถึงความหนาวเลยแม้แต่นิด

"หัวหน้าพาผมออกมาทำไมหรอครับ"

รีไวล์ไม่ตอบเอเลนแต่กับลากตัวเอเลนให้มานั่งข้างตนแทน เอเลนก้มมองรีไวล์ที่ตอนนี้มองท้องฟ้ายามค่ำคืนอยู่ เอเลนจึงเงยหน้าขึ้นไปดูบาง เจ้าตัวก็พบกับกลุ่มดาวมากมายที่อยู่บนท้องฟ้า

"สวยจังเลยน่ะครับ"เอเลนพูดทั้งที่สายตายังคงมองท้องฟ้าอยู่

"ใช่...สวยมาก"รีไวล์พูดแต่สายตากับมองไปที่เอเลน

ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้ง รีไวล์จึงตัดสินใจ เรียกเอเลนขึ้นมา

"เอเลน"

"ครับหัวหน้า"เอเลนขานรับพร้อมมองไปที่รีไวล์ "หัวหน้ามีอะไรหรอครับ"

"..."รีไวล์จ้องเอเลนซักพัก จึงตัดสินใจพูดออกมา

"เอเลน"

"ครับ"

"นายนะ"

"...?"

"นายนะ...มีคนที่ชอบหรือป่าว"

"เอ๊ะ!!!"เอเลนอุทานออกมาพร้อมกับถามรีไวล์ว่า "หัวหน้าถามอะไรแบบนั้นนะครับ"

"ตอบมาสิ...ว่านายมีคนที่ชอบหรือป่าว"

เอเลนทำปากมุบมิบ เเล้วหันไปมองทางอื่นแล้วค่อยหันมาหารีไวล์

"ห...หัวหน้าบอกผมก่อนสิครับ"

"หืม"รีไวล์มองเอเลนอย่างงงๆ

"หัวหน้าบอกผมก่อนสิครับว่าหัวหน้ามีคนที่ชอบหรือป่าว!"เอเลนหลับตาพูดกับรีไวล์

"เห~แต่ฉันถามก่อนะ แต่ก็...ไม่เป็นไรฉันจะบอกให้ว่า..."รีไวล์เว้น คำพูดก่อนจะมองไปที่ใบหน้าของเธอเลนที่กำลังลุ้นกับคำตอบอยู่

."คนที่ฉันชอบ ไม่สิต้องบอกว่ารัก..คนที่ฉันรักก็คือ...."

"...!"

"นายไง...เอเลน"

.

.

.

"(๐//_//๐)!" เอเลน

"(-//_//-)"รีไวล์

"ฉันบอกนายแล้ว...แล้วนายล่ะชอบใคร"

"ผม...ผมชอบหัวหน้าครับ"เอเลนพูดออกไปพร้อมกับซ้อนใบหน้าที่แดงจัดของตน

"เห~แค่ชอบหรอ"รีไวล์พูดออกมาอย่างงอยๆ

"ป..ป่าวน่ะ ผมนะ..รักหัวหน้าตังหาก"

รีไวล์มองเอเลนที่ก้มหน้าพูด แล้วค่อยยื่นมือออกไปจับคางของเอเลนให้เงยมามองตน แล้วค่อยไปยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้ๆจนสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมอ่อนๆที่มาจากตัวเอเลน

"ฉันรักนายเอเลน"

รีไวล์พูดจบแล้วประกบปากจูบเอเลนอย่างหนักน่วงแล้วค่อยผละออก

"ผมก็รักหัวหน้าครับ"

เอเลนพูดจบรีไวล์ก็จูบเข้าอีกครั้งแต่! ครั้งนี้เป็นจูบที่อ่อนโยนและนุ่มนวล

_______________________________________

จบ

พิมพ์ผิดตรงใหนบอกเขาด้วยนะ หรือจะติกันตรงให้ก็คอมเม้นบอกกันเลยน่ะ บายยย